induco
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /inˈduːkoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·dū·cō — morphologica: in-duc-o
Verbum transitivum +/-
indūc|ō, -ere, indūxī, inductum
Coniugatio +/-
Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
indūx- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | indūxī | indūxerim | indūxeram | indūxissem | indūxerō |
II. sing. | indūxistī | indūxeris | indūxerās | indūxissēs | indūxeris |
III. sing. | indūxit | indūxerit | indūxerat | indūxisset | indūxerit |
I. plur. | indūximus | indūxerimus | indūxerāmus | indūxissēmus | indūxerimus |
II. plur. | indūxistis | indūxeritis | indūxerātis | indūxissētis | indūxeritis |
III. plur. | indūxērunt | indūxerint | indūxerant | indūxissent | indūxerint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
indūcere | indūxisse | inductūrum, -am, -um esse |
indūcēns | inductūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
indūcī | inductum, -am, -um esse |
inductum īrī | inductus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
indūcendī | indūcendus, -a, -um | inductum | inductū |
Usus +/-
- legatos in regiam inducere
- novum tectorium inducere
Dictiones collatae +/-
Composita
- abdūcō, abdūcere
- addūcō, addūcere
- cirumdūcō, circumdūcere
- condūcō, condūcere
- dēdūcō, dēdūcere
- dīdūcō, dīdūcere
- ēdūcō, ēdūcere
- intrōdūcō, intrōdūcere
- obdūcō, obdūcere
- perdūcō, perdūcere
- praedūcō, praedūcere
- prōdūcō, prōdūcere
- redūcō, redūcere
- sēdūcō, sēdūcere
- subdūcō, subdūcere
- subterdūcō, subterdūcere
- superdūcō, superdūcere
- trādūcō, trādūcere, trānsdūcō
Dictiones derivatae +/-
- inductibilis
- inductīcius
- inductilis
- inductiō
- inductīvus, inductīvē
- inductor, inductrīx
- inductōrium
- inductōrius
- inductūra
- inductus, inductūs
Translationes +/-
In aliquem locum ducere | dilatare ▼ |
---|
In aliquem locum ducere | collabi ▲ |
---|
Discretiva
induco dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Italice +/-
induco +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
induco | prima singularis | praesens | activa | indicativus | indurre |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /inˈduko/ - Syllabificatio phonetica: in·du·co — morphologica: in-duc-o
Loci +/-
P. Ovidius Naso -42…+18 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
(ca. 2-8)
- in fontes rediere suos, concussaque sisto,
- stantia concutio cantu freta, nubila pello
- nubilaque induco, ventos abigoque vocoque,
- vipereas rumpo verbis et carmine fauces,
- vivaque saxa sua convulsaque robora terra
- et silvas moveo iubeoque tremescere montis
- et mugire solum manesque exire sepulcris! —Metamorphoses Ovidii Nasonis [3][4]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 808 — “INDŪCO, dūcis, duxi, ductum, dūcere, a. 3.”
- ↑ 2.0 2.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — indūco, dūxī, ductum, ere (tom. 2, p. 0206)
- ↑ 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus, Iason et Medea, versus 302 — induco
- ↑ 4.0 4.1 Vicicitatio: induco.